Kuva: Diana Lugansky
Моя основная профессия и самая большая страсть – модная фотография, а портрет – новая любовь. Пер-вый портрет на чёрном фоне я сняла в 2011 году. Но осознанно стала работать над этой серией лишь несколько лет назад, а концепт по-настоящему начал выкристаллизовываться прошлым летом. Для меня идеальный портрет – это любовный треугольник: портретируемый, фотограф и зритель/критик. Финальное изображение должно полностью удовлетворять и волновать фотографа, модель и человека, смотрящего на это изображение. Это непростая задача, но именно это мне и интересно. Достаточно сложно заниматься портретной съёмкой во времена селфи, когда большинство людей знают точный ракурс и имеют набор фильтров для того, чтобы сделать автопортрет, который точно отражает то, какими они себя хотят видеть или показать.
Меня всегда интересовал вопрос идентичности. Раньше в своих работах я также затрагивала темы гендера и сексуальности, но в последние годы эти темы отступили на второй план.
Päätyöni sekä suurin intohimoni kohde on muoti-kuvaus. Muotokuvien ottamien on suhteellisen uusi rakkauteni. Aloin työstämään tätä kuvasarjaa vasta muutama vuosi sitten, vaikka ensimmäisen muotokuvan mustalla taustalla olen ottanut jo vuonna 2012. Projektin lopullinen konsepti alkoi kunnolla kristallisoitua viime kesänä. Minulle täydellinen muotokuva on kuvaajan, mallin ja katsojan kolmiodraama. Lopullisen kuvan tulisi tyydyttää ja liikuttaa niin valokuvaajaa, mallia kuin katsojaakin. Tämä on hyvin haastava tehtävä, mutta juuri sen vuoksi niin mielenkiintoinen varsinkin selfieiden aikakaudella, jolloin suurin osa ihmisistä tietää tasan tarkkaan itse ne kuvakulmat ja filtterit, joilla saa itsestään valokuvan, jossa näyttää sellaiselta kuin haluaa.
Identiteettikysymykset ovat aina kiinnostaneet minua. Aikaisemmin käsittelin teoksissani myös sukupuolen ja seksuaalisuuden teemoja, mutta viime aikoina nämä aiheet ovat painuneet taka-alalle.
Изначально эта серия называлась Come as you are по очень простой причине: перед съёмкой меня часто спрашивают, что одеть или нужно ли краситься, а я отвечала: «Come as you are». Но через какое-то время я переименовала серию, потому что всё-таки гармонии и баланса мы можем достичь лишь став такими, какими мы хотим или мечтаем быть. И я думаю, что очень важно иметь такую возможность. Эта бесконечная и прекрасная философская тема о ролях и масках особенно актуальна во времена социальных сетей, хотя уже давно исчезли разделения на IRL и онлайн. Поэтому то, кем мы являемся в интернете – это не отдельные аватары и альтер эго, а продолжение и часть нашей идентичности. В любом случае, мы сами выбираем свои маски и роли. Этот выбор тоже несет много информации. Бывает, что со временем маску невозможно содрать с лица.
Alun perin sarjan nimi oli ”Come as you are” hyvin yksinkertaisen syyn vuoksi: monesti ennen kuvaustilannetta minulta kysyttiin, mitä tulisi pukea päälle tai pitäisikö meikata, ja vastasin: ”Come as you are”. Jonkin ajan kuluttua nimesin sarjan kuitenkin uudelleen, koska loppujen lopuksi voimme löytää harmonian ja tasa-painon ainoastaan tulemalla siksi, joksi haluamme tai unelmoimme tulevamme. Ja mielestäni on äärimmäisen tärkeää, että meillä on tämä mahdollisuus. Roolit ja maskit aiheena ovat loputon ja kaunis filosofinen kysymys, ja erityisen relevantti sosiaalisen median aikakaudella, vaikka jako todellisen ja digitaalisen maailman välillä onkin jo kauan sitten kadonnut. Siten se, mitä olemme netissä, ei ole vain erillinen avatar, vaan osa identiteettiämme. Joka tapauksessa me itse valitsemme maskimme ja roolimme ja nämä valinnat sisältävät myös paljon tietoa meistä. Voi käydä niin, että ajan saatossa maski ei irtoaakaan enää kasvoilta.
Все фотографии этой серии сняты у меня дома одним и тем же объективом с одинаковым освещением. Фоном служит разрезанный по периметру пододеяльник фирмы Finlayson из комплекта, который мне подарили родители лет двадцать назад. Съёмка в общей сложности длится от трёх до пяти часов. В идеале, если я снимаю незнакомого чело-века, я хотела бы проводить значительно больше времени вместе с моделью до съёмки. Мы пьём кофе, фотографируемся и вместе отбираем удачную фотографию. Такой порядок был не всегда. Раньше я сама выбирала финальный кадр, но теперь поняла, что снимать портрет в форме коллаборации с портретируемым и есть самое интересное. Я рада, что многие доверяют мне и я могу фотографировать людей несколько раз в течение долгого времени, видеть изменения. Иметь возможность, пусть и через видоискатель, смотреть и разглядывать лица (иногда чужих) людей дольше, чем это позволяют рамки приличия – невероятная привилегия.
Kaikki sarjan kuvat on otettu olohuoneessani yhtä samaa linssiä sekä valaistusta käyttäen. Taustana toimii Finlaysonin auki leikattu pussilakana, jonka sain vanhemmiltani noin kaksikymmentä vuotta sitten. Kuvaussessio kestää kolmesta viiteen tuntiin. Jos kuvaan tuntematonta ihmistä, ideaalitilanteessa haluaisin viettää hänen kanssaan huomattavasti pidemmän ajan ennen kuvausta. Juomme kahvia ja juttelemme, kuvaan ja yhdessä valitsemme onnistuneimman kuvan. Näin ei ollut aina. Ennen tein kaikki kuvavallinnat itse, malli ei päässyt osallistumaan prosessiin. Tällä hetkellä olen kiinnostunut nimenomaan valokuvaajan ja kuvat-tavan yhteistyöstä. Olen iloinen, että minuun luotetaan ja olen voinut kuvata samoja ihmisiä useaan otteeseen ajan saatossa, nähdä muutoksia. On uskomaton etuoikeus saada katsella ja tuijottaa (vaikkakin kameran etsimen läpi) ihmisten kasvoja – pidempään kuin säädyllistä olisi.