«Использование определенного персонажа в качестве стаффажа в художественной фотографии может быть мощным способом передачи идей. Как в театре, можно играть множество ролей и словно в детской игре изучать границы и делать удивительные открытия. Можно даже совсем отказаться от декораций и работать в очень минималистичной эстетике, чтобы создать атмосферу и смысл. Чем меньше зритель отвлекается, тем больше у него возможностей порождать собственные интерпретации, осознавать собственные идеи и подвергать сомнению свои подходы. Образ может подчеркнуть истинную силу персонажа, когда он отражает нас самих. Пусть многие черты скрыты под маской, мы все равно можем с ним соотнестись. Или, возможно, именно поэтому мы способны с ним соотнестись независимо от нашего опыта. Мы любим изображать идеалы, которых не существует, а затем противопоставлять их гротескным чертам и манерам с другого конца спектра. Вскоре после того, как греки овладели изображением человеческой формой в ее естественном состоянии, они создали идеализированные фигуры «войнов из Риаче» с удлиненными руками и спиной без копчика, чтобы создать идеального человека. Идеал – это история, которую мы любим рассказывать о самих себе».
"Hahmon käyttäminen voi olla voimakas tapa välittää ajatuksia taidevalokuvauksessa. Aivan kuten teatterissa, henkilö voi ottaa monenlaisia rooleja ja leikkiä kuten lapsi, kokeillen rajojaan ja tehden yllättäviä löytöjä. Taiteilija voi jopa luopua lavasteista ja työskennellä hyvin minimalistisella estetiikalla luodakseen tunnelman ja merkityksen. Mitä vähemmän katsojalle tarjotaan häiriötekijöitä, sitä enemmän hänelle jää tilaa tehdä omia tulkintojaan, tutkia omia ajatuksiaan ja kyseenalaistaa omia näkökulmiaan. Kuva voi korostaa hahmon todellista voimaa heijastelemalla meitä itseämme. Vaikka hahmon monet piirteet olisivat piilossa naamion takana, voimme silti samaistua siihen. Tai ehkä juuri siksi me voimme samaistua hahmoon taustastamme huolimatta. Rakastamme luoda itsestämme ideaalin, jota ei oikeasti ole edes olemassa, ja sitten asettaa sen vastakkain spektrin toisessa päässä olevien groteskien piirteiden ja käytöksen kanssa. Pian sen jälkeen, kun kreikkalaiset olivat onnistuneet luomaan luonnollisen ihmishahmon, he loivat idealisoidut Riacen pronssipatsaat, joilla on pitkät kädet ja kaareva selkä ilman häntäluuta, tavoitteenaan luoda täydellinen ihminen. Ihanne, eli tarina jota rakastamme kertoa itsestämme".
